Test, weekend en nog meer indrukken

Zo, het is weer eens tijd voor een wat uitgebreidere update.

Woensdag hadden we een heuse tussentoets, en de docenten probeerden ons al de hele week duidelijk te maken dat we die toch echt serieus moesten nemen. Schijnbaar zijn examens in Turkije heel belangrijk, omdat ze onder andere bepalen naar welke universiteit je gaat, welke studie! je mag gaan doen, en zelfs of je mag promoveren (PHD). Uiteindelijk was de test best eenvoudig, en haalde iedereen bij het spreekgedeelte zelfs een score van 85-100%; hoezo grade inflation...

Ook best maf, toen we om half 2 in de nacht na de aftertest ‘party’, van Ozan’s (ESNer) huis naar de campus wilden gaan lopen, stond er opeens een vriend van Ozan, een Engels docent aan de universiteit, voor de deur die iedereen naar huis bracht. Je hoort mij natuurlijk niet klagen...maar het schijnt hier best normaal te zijn dat je een vriend belt die nog wel even tijd heeft om je gasten naar huis te brengen...al is het midden in de nacht.

Zaterdag hebben Theresa (Tsjechische) en ik enkele woonwijken van Sakarya verkend. Het valt op dat sommige delen redelijk arm zijn hier.

Een wijk leek net een dorp, er stonden overal kleine veldjes tussen de huizen, er reden kleine tractortjes, en de voornaamste bezigheid leek de productie van rieten handbezems te zijn.

Een andere wijk had betere huizen, maar hier viel op hoe conservatief Sakarya is. 1 op de 8 mensen droeg een burka, en de anderen droegen zonder uitzondering een hoofddoek, ook de jonge mensen. Het was duidelijk te merken dat hier niet vaak toeristen komen, want hoewel sommigen heel vriendelijk goedendag, ‘hos geldenis’, zeiden, of ons de weg wilden wijzen, keken velen ook erg argwanig. We hebben dan ook niet veel foto’s gemaakt. Erg schattig was een Turks jongetje dat in het Turks vroeg welke taal we wel niet spraken.

Ook in het centrum valt op dat de winkeltjes echt klein en overvol zijn en er redelijk wat hetzelfde verkopen. Zo heb je een heel straatje met boekwinkeltjes, en letterlijk op ieder kruispunt staat wel een kiosk. Echt een voorbeeld van ‘perfect competition’, hoewel ik me wel afvraag hoeveel (of weinig) die winkeltjes ieder omzetten.

Verder heb ik zaterdag mijn telefoon geregistreerd (alle telefoons moeten in Turkije op naam staan...). Ik begin de Turkse bureaucratie al een beetje door te krijgen....gewoon een (zo groot mogelijke...) stapel papieren op hun bureau deponeren, dan lijkt het net alsof je precies weet wat ze allemaal nodig hebben, en hebben ze geen zin meer om nog nieuwe documenten erbij te verzinnen ( de telefoonmaatschappij nam bij ieder van ons met meer of minder documenten genoegen...)

Vandaag (zondag) hebben we een trip langs Iznik, Bursa en Yalova gemaakt. Iznik en Bursa waren de culturele componenten, met Griekse pottery, Ottomaanse gebouwen en een aantal moskeeën. De moskeeën zijn echt heel erg mooi van binnen! Wel moeten vrouwen natuurlijk hun schouders (en afhankelijk van de moskee ook hun hoofd) bedekken. Op de terugweg zijn we nog langs Yalova gereden, een stad aan de zee van Marmare, waar we met zijn 5en nog in een opwelling zwemspullen hebben gekocht en een half uur in zee hebben gezwommen.

Morgen is een feestdag, dus hebben we nog een vrije dag.......lekker naar het strand. Heerlijk!

Iyi aksamlar!

PS: Voor deze feestdag, de dag van de overwinning (op de Grieken, 1922) hangen veel Turken de vlag uit...en erg grote vlaggen! Aan onze dorm hangt een enorme vlag, ook voor het raam, zodat het binnen net het red light district is!